STG 't Zwanenwater

2008

Meester Willem

Het is zaterdagmorgen 5 januari 2008, we zijn net klaar met de tweede les jeugdschaatsen.
Wat is dit leuk om te doen!

Vorig jaar stond ik als ouder vaak langs de kant de schaatskunsten van onze dochter Bibi en al die andere enthousiaste kinderen te bewonderen. De één als een ware “Bambi” met benen en voeten die alle kanten op leken te gaan en anderen met zowaar het gevoel om te glijden op die smalle ijzers. Bibi kreeg les van meester Ed en ik had bewondering voor zijn geduld, de inzet en het steeds maar weer blijven proberen om van deze “Bambi’s” schaatsers te maken. Prachtig is het dan ook als je ziet dat er toch steeds vooruitgang is bij al deze kinderen.

Toen Margreet aan het eind van het seizoen informeerde of ik misschien ook als begeleider aan de slag wilde, heb ik na enige aarzeling toch ja gezegd. Nu is ja zeggen één, maar doen……….poeh dat is nog wat anders. Voor de eerste les ben ik maar weer eens serieus de boeken ingedoken, glijden, afzet, houding prachtige termen maar hoe leg ik dat helder en eenvoudig uit aan kinderen en ook nog zo dat ze er plezier in hebben?

Uit mijn eigen eerste schaatservaring weet ik ook nog wel dat het vooral de combinatie was van veel lol en toch ook steeds handiger worden in de trucjes waardoor het steeds moeilijker werd om je aan te tikken tijdens een tikspelletje bij ons voor op het slootje. Knoert hard een bocht lopen, plotseling remmen, bukken, snel draaien en met een paar slagen zosnel als mogelijk de andere kant op! Later realiseerde ik mij eigenlijk dat daar de basis is gelegd en dat je zo spelenderwijs vertrouwd raakt met die smalle stukjes ijzer.

Ik hoop dat de lessen de kinderen vertrouwd zullen maken op het ijs en dat zij heel veel plezier aan het schaatsen zullen beleven. Het mooiste zou toch zijn als deze nieuwe generatie eens op zo’n spiegelgladde ijsvloer zal staan, zonnetje in de rug, lichte rugwind en dan lekker diep zittend, lange slagen het mooiste gevoel van de wereld ervaren; “Glijden op bevroren water”

Iedereen veel bevroren water toegewenst,

Willem Roozing

Foto’s 2008:

2007

Reactie van Thym, een jeugschaatser:

hallo, ik ben thym en ik ben bijna 8 jaar.
ik heb nu 3 schaatslessen gehad en ik vind het heel leuk om met meester Ed te schaatsen.
ik val nog wel vaak maar ik kan al heel goed schaatsen maar ik kan nog niet goed remmen.
en ik kan al heel snel schaatsen.

meester Ed heeft gezegd dat we volgende week moeten diploma schaatsen.
en dat vind ik heel leuk.

groetjes van thym.

Juf Karin

Hallo Schaatsliefhebbers,

23 december jl. was het dan eindelijk zover. Voor mij de allereerste keer dat ik schaatsles ga geven. Een tijdje geleden raakten Suzanne Donker en ik aan de praat over schaatsles. Ik wil graag het diploma halen bij de KNSB maar er was niet echt een opleiding hier in de buurt dit jaar dus liet ik het erbij vertelde ik. Zij vertelde dat als ik enthousiast was dat ik wel bij ’t Zwanenwater kon komen om te helpen bij het jeugdschaatsen. Van het een kwam het ander en nu zijn we begonnen.

Met 30 enthousiaste kinderen. Om 9.45 uur verzamelden we op de tribune van de ijsbaan in Alkmaar. Margreet Ligthart verwelkomde alle kinderen en wenste ze veel succes op het ijs. Ze noemde alle kinderen bij naam om te controleren of ze er wel allemaal waren. De groepen hadden we van te voren ingedeeld op leeftijd. Meester Ed had de jongste kinderen, Juf Suzanne de oudste en de kinderen van 97 en een paar van 98 zaten bij mij in de groep. Eerst maar eens naar de plek waar wij mochten trainen. De schaatsen hadden de kinderen al aan en allemaal hadden ze een gesponsorde fleecemuts gekregen zodat we ze goed konden herkennen. Het had nogal wat tijd nodig voordat alle kinderen er waren. Ze hadden toch wel wat steun nodig om er te komen.

Eerst wat warm worden want het was best fris op het ijs. Ikzelf had een groep die voor de helft redelijk kon schaatsen en de andere helft kon nog maar net op de schaatsen staan. De namen had ik snel onder de knie. Uiteindelijk halverwege de les heb ik de groep in tweeën gedeeld. Aan de boarding kant de wat snellere en de andere kant de beginners. Ze kregen wat oefeningen te doen en mochten daarmee aan de slag. Vorderingen waren er bij de beginners al snel. Eén meisje kon in het begin amper op de schaatsen staan en was echt bang dat ze zou vallen. Aan het einde van de les kon ze toch al een klein stukje op de schaatsen vooruit komen zonder dat ze bang was. Inmiddels heeft ze de 3e les achter de rug en komt al goed vooruit. In de snellere groep zat een jongen die er goed zin in had. Het was net of het al in zijn genen zit. Dat belooft nog wat. Al met al is het een leuke groep om les aan te geven. Overigens is de snellere groep nu tijdelijk aan Margreet Ligthart overgedragen omdat het wat lastig is om les aan 2 groepen te geven. Je kunt net niet in de gaten houden of de kinderen het door hebben wat ze voor gedaan is. Als de beginnergroep wat gevorderd raakt kan de groep weer samen gevoegd worden.

Overigens kan de snellere groep al bochten gaan oefenen hoorde ik Margreet vandaag vertellen. Wel leuk om te zien hoe snel de kinderen de lessen oppakken. Ik heb er in elk geval ontzettend plezier in. Nooit gedacht dat ik dit nog eens zou gaan doen. Ikzelf heb altijd in Heerenveen geschaatst met Schaatstrainingsgroep Lelystad. Daar woonde ik tot 1996 en daarna heb ik nooit meer de moed genomen om weer te gaan schaatsen. Ik was een beetje mijn maatje kwijt waar ik altijd samen mee ging schaatsen. Nu krijg ik er trouwens al weer veel meer plezier in en misschien dat ik volgend jaar wel een lesuur zelf ga mee schaatsen. We zien wel hoe het loopt.

Ook meester Ed heeft zijn ervaringen op papier gezet.

In november 2006 hoorde wij dat er jeugdschaatsen voor kinderen van 6 tot 12 jaar gegeven zou worden door het zwanenwater. En Irma (mijn dochter) wilde ook graag op schaatsles, dus ik dacht het is wel leuk om te helpen. Toen hebben we ons opgegeven en hoorde meteen dat het storm liep met de aanmeldingen.

Eerst maar eens op een zaterdag gekeken wat het allemaal inhield dat jeugdschaatsen. Ik kwam aanrijden bij de ijsbaan toen stonden alle parkeer plaatsen al vol en dacht, zo! het is best druk hier. Ik liep langs de baan en wist eigenlijk niet wat ik zag, zoveel kinderen op de baan die aan het schaatsen waren. Eerst maar een keer vergaderd bij Suzanne om te kijken hoe en wat we allemaal moesten doen. Wat voor groepen we zouden krijgen, welk deel van de schaatsbaan we mochten gebruiken.

De groepen werden als volgt ingedeeld:

• Ed Portegijs 6 tot 8 jaar
• Karin Sneekes 9 tot 10 jaar
• Suzanne Donker 11 tot 12 jaar

Toen kwam de dag dat ik voor het eerst schaatsles moest geven op de ijsbaan De Meent. Dat was best wel spannend hoor!! We hebben het uur van 10 tot 11 uur, dus om 9.30 uur al op de baan aanwezig. Magreet las de groepen voor en stelde ons aan de groepen voor. Nu konden we dus beginnen. Maar waar ik niet zoveel rekening mee had gehouden, was hoe krijg je 10 kinderen die nog niet kunnen schaatsen in de verste bocht. Dus met een hele rits kinderen op sleep touw gingen we naar de verste bocht. gelukkig met de hulp van Karin en Suzanne. Na me voorgesteld te hebben en de namen van de kinderen uit me hoofd geleerd te hebben (wat toch niet meevalt). Begint de warming up en vervolgens het schaatsen om een pionnen baan om te kijken wat voor vlees we in de kuip hebben. Dat viel best wel mee. Nu na drie lessen zie je bij allemaal al vorderingen, wat voor een meester toch altijd leuk is om te zien. Dit was in een paar woorden mijn bevindingen om voor het eerst les te geven aan de jongste jeugd.

Meester Ed (Portegijs)

Juf Suzanne

Schaatsliefhebbers,

In oktober werd het plan voor jeugdschaatsen in definitieve vorm gegoten en meldde ik mij aan als vrijwilligster. Tegelijkertijd heb ik Ilse, mijn dochter, ook aangemeld als deelneemster. Voordat het jeugdschaatsen begon zijn we met Ed, Karin, Margreet, Yvonne en ik gaan kijken hoe dat jeugdschaatsen nu gaat. Daarna een avondje bij mij thuis brainstormen over de voorlopige indeling van de groep en het ijs was het dan zo ver.

Eindelijk is het dan 23 december 2006. Aan het aantal aanmeldingen en enthousiasme van de jeugdcommissie zal het niet liggen. Toch wel een beetje zenuwachtig van wat me te wachten staat, verzamelen we ons met z’n allen om half 10 op de tribune. Iedereen heeft er zin in. Margreet noemt alle namen op zodat we zeker weten dat iedereen er is, en stelt ons aan de kinderen voor. Ed mag de jongsten voor zijn rekening nemen, Karin de middelste groep en ik mag de oudste groep gaan begeleiden. En ja hoor! Het fluitje gaat, we mogen het ijs op. ‘Mijn” groep gaat al gauw naar ‘Ursem’ (die reclametekst hangt boven ons deel van de baan). Ik help Ed met het begeleiden van enkele kinderen van zijn groepje, want het blijkt toch een hele toer om iedereen naar de 2e bocht te krijgen. Als iedereen is aangekomen beginnen we dan.

Ik heb allerlei oefeningen voor beginnende schaatsers voorbereid en wat oefeningen voor gevorderden, maar heel veel van de beginnersoefeningen blijk ik al niet nodig te hebben! Ze kunnen al best heel erg veel! (oeps foutje ik heb ze onderschat?!). Toch even uitproberen wat ze doen als we een rondje op DE GROTE BAAN gaan. Dit blijkt voor een paar kinderen een marathon te zijn. Verder is iedereen heel enthousiast. De 2e les gaat het al beter, er is wat geschoven met kinderen in de groepen zodat het niveauverschil niet zo groot is. Dit blijkt te werken. Na 3 lessen zie je bij vrijwel iedereen een grote vooruitgang en daar doe ik het toch voor. De volgende les ga ik met de bochten beginnen (pootje over ?!).

Ik vind het ontzettend leuk om te doen en hoop ze allemaal veel te kunnen leren.

Groetjes Suzanne